وسط اقیانوس، تنها و مبهم، واقعا فرقی نداره کدوم وری درست و پا بزنی، اسم کیو و چیو داد بزنی، گریه کنی یا بخندی. فقط باید به یه چیزی دل ببندی و زنده بمونی. اگه می‌خوای حرکت کنی احتمالا اگه یه سمت ثابتی رو بگیری احتمالا بهتره، ولی خب احتمالا. مثلا با خودت بگی به سمتی که خورشید ازش در میاد می‌رم چون الان تو اقیانوس آرامم و خشکی باید شرقم باشه.
ولی خب می‌دونی شاید حتی صرفا زنده موندن و کمتر انرژی مصرف کردن بهتر باشه. هیچکس نمی‌دونه. هیچکس. گریه کن.
از کدوم پرواز یهو افتادیم این وسط؟ یادم نمیاد.
چه اهمیتی داره؟
گریه کن.